Terapia psychodynamiczna może być pomocna dla osób, które wciąż angażują się w niesatysfakcjonujące ich relacje. Jest to również skuteczne leczenie wielu problemów związanych ze zdrowiem psychicznym, w tym depresji, lęku, paniki i dolegliwości fizycznych. Podejście to jest również skuteczne w przypadku osób z zaburzeniami osobowości. Terapia kształtuje kompetencje (m.in. społeczne, osobowościowe). Wykorzystując informacje uzyskane podczas sesji terapeutycznych, pacjenci są w stanie poprawić swoją samoświadomość, samoocenę, regulację nastroju i relacje z innymi. Uzyskane efekty w tej formie terapii stają się z czasem częścią codziennego życia pacjenta, co skutkuje stałym postępem nawet po zakończeniu leczenia. Innymi słowy po zakończeniu psychoterapii osoby w dalszym ciągu są w stanie radzić sobie z trudnościami w bardziej adaptacyjny sposób, odczuwać poprawę w relacjach interpersonalnych, a także rozwijać nowe spojrzenie na swoje myśli, uczucia i zachowania.
Podejście psychodynamiczne jest jednym z najbardziej znanych i cenionych nurtów leczenia. Ukształtowało się na podstawie dorobku współczesnej psychiatrii oraz sprawdzonych koncepcji psychoanalitycznych. Terapia psychodynamiczna jest terapią zorientowaną na wgląd, co oznacza, że skupia się na nieświadomych procesach i na tym, jak wpływają one na obecne zachowanie jednostki. Ta forma terapii charakteryzuje się badaniem nieświadomych motywów, pragnień, potrzeb i mechanizmów obronnych oraz dąży do rozwoju autorefleksji u jednostki. Aby zrozumieć nieświadome myśli i uczucia pacjenta, stosowane są różne techniki. Ważnym elementem terapii są np. wolne skojarzenia czyli mówienie tego, co przychodzi do głowy.
Terapeuci pomagają pacjentom uzyskać wgląd w ich życie i obecne problemy. Oceniają również wzorce zachowań, które rozwinęły się u nich z biegiem czasu. Rozpoznanie powtarzających się wzorców może pomóc ludziom zobaczyć, jakie nieświadome mechanizmy obronne stosują, aby poradzić sobie z trudnościami. To spostrzeżenie może pozwolić im na zmianę nieadaptacyjnych schematów, które są główną przyczyną odczuwania cierpienia i braku satysfakcji z życia.
Terapia kładzie szczególny nacisk na interakcję między terapeutą a pacjentem. Pacjent jest zachęcany do wyrażania wszystkich myśli i uczuć związanych z terapeutą. Sposób budowania relacji terapeutycznej, może pokazywać jak pacjent wchodzi w interakcje z przyjaciółmi i bliskimi. Jest to możliwe dzięki zjawisku przeniesienia – czyli nieświadomemu procesowi, który polega na przerzucaniu na terapeutę oraz inne osoby z otoczenia uczuć, oczekiwań, postaw jakie pacjent doświadczał wobec ważnych osób w przeszłości. Podczas terapii terapeuta wraz z pacjentem wspólnie przyglądają się temu przeniesieniu, aby zobaczyć jak relacje z wczesnego życia pacjenta wpływają na jego teraźniejszość.